Wounded Knee Massacre

24 juni 2019 - Cheyenne, Wyoming, Verenigde Staten

Vandaag reizen we naar Cheyenne met een omweg over Wounded Knee. We nemen de 44 en nemen bij het plaatsje Scenic de 27 naar Wounded Knee. Scenic bestaat uit een aantal vervallen huisjes en een bar die vooral nog enigszins nut hebben om gefotografeerd te worden.

Bij Wounded Knee krijgen we uitleg van een bijzonder aardige Lakota man. Je voelt nog steeds de pijn die in de levens van de nativ americans voortleeft. Sinds 1990, 100 jaar na de massamoord, wordt op 29 december dit feit herdacht. Een grote groep ruiters rijdt dan de route over de heuvels door de sneeuw naar Wounded Knee. Dit evenement, onder de naam Annual Big Foot Memorial Ride, herhaalt de intocht van de Sioux in de vallei waar destijds de slachting plaatsvond. Overigens is de naam Sioux een verzamelnaam voor de Lakota, Dakota en de Nakota. 106 strijders en 250 vrouwen en kinderen zaten in de val. Bedenkelijk is dat de cavalerie van generaal Custers, die eerder tegen de indianen een nederlaag leed, aanwezig was. De Lakota man is er van overtuigd dat zijn volk opzettelijk in de val is gelokt. Bovendien stonden vier kanonnen opgesteld zodat zij het kampement van de Sioux in de vallei konden bestrijken. Toen, door een misverstand, een dove indiaan een schot loste brak de hel los. De vier kanonnen schoten op de indianen, die door beweringen van een medicijnman ook nog eens de overtuiging hadden dat door het dragen van een Ghost Shirt zij bestand zouden zijn tegen de kogels van de blanken. Over een gebied van twee mijl lagen de lichamen van de dode indianen, mannen, vrouwen en kinderen, verspreid. De volgende dag werden zij begraven in een massagraf.

We kopen een dreamcatcher bij de schoonvader van de Lakota man. Hij wil nog wel even uitleggen dat in de reservaten ook mensen wonen die daar niets te maken hebben en ook een tentje bij de weg bezetten waarin zij handelswaar verkopen.

De positie van de indianen is verre van rooskleurig. We proberen te weten te komen waar de Lakota man op stemt. Hij antwoordt: wij hebben onze eigen president. De kandidaat waarop hij stemde voor Amerika is het helaas niet geworden. In het reservaat is een vorm van autonomie. Op dit moment zijn er ongeveer 570 verschillende erkende stammen in de VS. Onder de Lakota is een werkloosheid van ongeveer 85%! De armoede is duidelijk op te maken uit de omgeving. In Pine Ridge, het hart van Lakota territory, stoppen we bij een armoedig benzinestation. Tijdens het tanken komt een man meteen naar mij toe om oorringen te verkopen. Ik zeg dat ik geen oorringen draag. We drinken koffie en een jonge serveerster vraagt met verbazing wat we toch in Pine Ridge zoeken. We zeggen dat we in Wounded Knee geweest zijn en dat we geïnteresseerd zijn in de cultuur van de nativ american. Een man genaamd Red Cloud komt ook spontaan naar ons toe en begint een gesprek. Ik proef de minderwaardigheid die bij deze mensen overheerst. Ik ben benieuwd of veel nativ americans in de vs met de presidentverkiezingen meedoen.

Foto’s